Auteursarchief: admin

Three pools of the mirroring moon

Na een treinritje kwamen we aan op de volgende bestemming: Hagnzhou. Nadat we alles bij het hostel hadden geregeld liepen we richting het karakteristieke meer van Hangzhou.

Bij het meer staat een mooie, hoge pagode vanwaaruit je een prachtig uitzicht hebt oer het meer en de daaromheen liggende natuur.

P1030502

Na ons bezoek aan de pagode aten we in een restaurant waar je bijvoorbeeld krokodillenpoten kon bestellen voor 500 yuan (zo’n 50-60 euro), wij hielden het bij het wat normalere maar daardoor niet minder lekkere varkensvlees.

In het hostel gingen we nog wat kaarten & biljarten om vervolgens te beginnen met het inhalen van wat welverdiende slaap.

Dag 11 Hangzhou

Vandaag namen we een kort boottochtje op een Chinese boot richting het eiland ‘three pools mirroring the moon’ dat in het midden van het meer ligt.

P1030520

Het eiland is vrij apart, maar bleek wel natuurlijk te zijn. Op het eiland is veel bamboe te vinden dat de drie kleine meren waar je omheen kan lopen omringt. In de meren zwemmen grote rode vissen die niet zouden misstaan in het aquarium van de plaatselijke Chinees.

Toen we het eiland hadden gezien, keerden we terug met een andere boot zodat we nog even een ander park konden bezoeken.

Uit met supergirl

Dag 8: Shanghai – Suzhou

Na een treinritje in onze favoriete TGV lookalike trein kwamen we aan in Suzhou. Het was enorm warm die dag (meer dan 38 graden) dus we besloten om wat rond te lopen door het idyllische plaatsje.

P1030372

Suzhou staat vooral bekend om zijn mooie grachten & tuinen: de tuinen waren jammer genoeg al dicht maar die zullen we vast later bezoeken.

Dag 9: Suzhou

Na een lange nacht in een kamer van 37 graden (airco kapot) besloten we om de Administator garden te bezoeken, één van de vele bekende tuinen van Suzhou.

Bij de ingang werden we aangesproken dor drie Chinese meisjes waarvan er twee Engels studeerden. Ze wilden graag samen met ons door de tuin lopen en dat leek ons ook wel leuk.

Eén meisje noemde zichzelf ‘supergirl’, een heette iets van Ying en de ander zou in het Engels ‘beautiful girl’ heten. Ze gaven mij een Chinese naam die in het Engels ‘singer’ betekent.

P1030392

En dat hebben we dan ook gedaan :). Eén van de meisjes was een dag eerder net 22 geworden dus we zongen haar op verzoek een Nederlandstalig verjaardagsliedje toe.

Overigens zie je de leeftijd aan de meeste Chinese meisjes maar moeilijk af: doordat ze zo klein zijn en ze zich vaak wat ‘schattig’ kleden lijken ze al snel een paar jaar jonger. In China wil een meisje liever niet knap genoemd worden, een beter compliment is het daar om schattig genoemd te worden (daar moet je in Nederland niet mee aankomen…) Veel Chinese meisjes dragen dan ook slippers met allerlei diertjes erop en hebben telefoonhoesjes met pandabeertjes.

P1030411

Chinese meisjes (en kinderen in het algemeen) worden nogal door hun ouders gecontroleerd. ‘Supergirl’ vertelde mij bijvoorbeeld dat ze naar Boston wilde voor de ‘cute western boys’ maar haar moeder had daar een stokje voor gestoken… Ik ben toch blij dat ik met mijn achttien jaar wel gewoon zo’n reis mag maken (niet dat ik me zou laten tegenhouden…)

Het schoonheidsideaal is ook erg anders in China. Eén van de meisjes was bijvoorbeeld bang om bruin te worden… dat is in Nederland wel anders! Zelf had ze overigens niets tegen een bruine huidskleur, ze vond het wel gezond staan.

Alex Mostert kleine meisjes

Na een leuke wandeling door de mooie tuin vol met waterlelies, houten bouwwerkjes en vijvers gingen we nog tientallen keren op de foto. We zijn er nog steeds niet achter waarom Aziaten het zo leuk vinden om met westerlingen op de foto te gaan, toen we ze dit vroegen antwoorden ze simpelweg ‘because it is fun’.

Toen we genoeg hadden van de tuin besloten we om nog wat te drinken. Ze bestelden ook nog een soort ijscoupes met vruchten in een net restaurant die met dit weer erg welkom waren.

Nadat we afscheid hadden genomen aten we bij de pizza hut om vervolgens nog wat rond te hangen in het centrum van Suzhou. Het is in Suzhou vrij lastig om een bar te vinden, maar uiteindelijk konden we terecht bij een chique hotelbar om de geslaagde dag in stijl af te sluiten met een lekkere cocktail en een potje ‘gecompliceerd hartenjagen’.

P1030426

De weg kwijt & in de gevangenis!

Dag 5 Qingdaou – Shanghai

Vandaag deden we het lekker rustig aan, we hadden immers een lange reis voor de boeg! In de ochtend besloten we om een wandeling te maken.

We liepen dit keer de andere kant uit en we konden hier de enorme groei die China doormaakt met eigen ogen bewonderen. Op een bouwterrein (waar we per ongelijk terechtkwamen) bouwden ze in één keer tientallen flats. Vanuit de trein zagen we hele steden voor tienduizenden mensen die in één keer uit de grond worden gestampt.

Alex Mostert bouwterrein

Na een lekkere Chinese maaltijd renden we naar de trein (tijd vergeten… alweer), ach zo kom je ook weer aan je lichaamsbeweging. Nu zit ik in de trein naar Shanghai alwaar we over ongeveer 6,5 uur zullen aankomen.

Shanghai is groter dan New York, en dat merkte we direct. Na een bijna vier uur durende dwaaltocht door de stad na twee taxi’s en drie politieagenten vonden we eindelijk ons hostel… tijd voor wat rust!

Dag 6: Shanghai

Na flink uitgeslapen te hebben vertrokken we naar de Jin’An tempel om te meeten met Jesper, een aardige gozer die al een week in Shanghai verbleef.

P1030233

De boeddhistische tempel was er bijzonder. Binnen in de tempel waren tientallen goden te zien, zelf heb ik nog gebeden naar de god van de rijkdom, mijn favoriet 🙂

Alex Mostert god rijkdom

Wat vooral bijzonder is, is het feit dat de tempel omringd is door torenhoge flatgebouwen: dit heeft het geheel een wat surrealistische maar wel coole uitstraling.

Na een nieuwe dwaaltocht kwamen we aan bij het Chinese propagandamuseum. In het straatbeeld valt de propaganda nog alleszins mee, maar dat was in de tijd van Mao wel anders. Naast een behoorlijke verzameling posters waren er in het museum ook tientallen identieke Mao beeldjes te vinden… voor de liefhebber.

P1030245

Na het museum bezochten we de Pearl Tower, één van de hoogste te bezoeken gebouwen in Shanghai. Vanuit de top op 350 meter hoogte heb je een prachtig uitzicht op de moderne stad en binnen het gebouw kan je ook nog genieten van een achtbaanritje en een museum over de geschiedenis van Shanghai met poppen.

P1030257

In de toren probeerde ik overigens een nieuwe techniek voor de ‘stiekeme fotografen’. Een meisje maakte een selfshot met mij in beeld (heel opvallend) dus ik pakte mijn telefoon en dacht ‘dat kan ik ook’. Ik richtte de camera op haar voor een foto maar ze ging juist poseren en toen moest ik meteen met de hele familie op de foto 😛 Alleen in de toren zijn we al zeker 20 keer op de foto genomen… het blijft bizar.

Na de toren vertrokken we naar Hooters voor wat Westers eten (lekker!), drankjes & gezelligheid.

Dag 7: Shanghai

Nadat we de treintickets gekocht hadden voor de volgende dag vertrokken we naar people’s square om opnieuw te meeten met Jesper.

Eerst gingen we naar één van de reusachtige malls die Shanghai kent om wat geld te verspillen uitgeven in een lokale arcade. Na wat spelletjes ijshockey, basketbal en virtueel rijden hielden we het voor gezien en liepen we wat rond door de straten van Shanghai.

P1030300

Uiteindelijk kwamen we uit bij de Bond, een oude straat uit de jaren dertig van Shanghai. Vanuit de Bond heb je een prachtig uitzicht over de skyline van Shanghai.

P1030336

Rond een uur of acht kwam de zus van Jesper er nog bij om bij mr X een soort ‘puzzelspel’ te doen. Bij mr. X kan je verschillende levels doen, het spel concentratiekamp klonk ons wat te luguber in de oren en dus besloten we om voor prison break te gaan.

We werden opgedeeld in twee teams, ik werd amen met Daniel en Celine opgesloten in één cel en Jesper en Tjerk werden in de andere cel opgesloten. Uiteindelijk was het de kunst om binnen één uur te ontsnappen door allerlei codes te kraken.

Het spel was erg vet. We moesten veel samenwerken (en schreeuwen); uiteindelijk lukte het ons om via een soort kruiptunnel onder de wastafel contact te houden met de andere cel.

Jammer genoeg lukte het ons niet op tijd om te ontsnappen. Toen op een gegeven moment de lichten in de cel uitvielen, vonden we met een ultraviolet zaklamp een geheime boodschap, maar we kwamen er niet achter dat de letters nummers vormden waarmee we met de keypads onze cel konden openen.

Al met al is Mr X een unieke ervaring die niet zou misstaan in bijvoorbeeld Amsterdam (hint).

We sloten de avond af met een vrij bijzonder taxi-ritje. Na een week in China dachten we alle soorten chauffeurs wel te hebben gehad: afzetters, vriendelijke, zwijgzame, chagerijne, onbegrijpelijke, maar deze man was… eh hoe zal ik het zeggen… bijzonder.

Ik zat naast de beste man en hij begon hele verhalen in het Chinees (laat ik nu net de enige zijn die dat niet spreekt). Toen hij hoorde dat we uit Amsterdam kwamen wilde hij weten hoe duur het was om naar de hoeren te gaan (na wat expliciete gebaren begreep ik hem eindelijk) en hij vertelde dat hij van grote borsten hield. Het aparte lachje van hem maakte het helemaal af en zorgde voor een vreemd maar hilarisch ritje.

Uiteindelijk gaf de ietwat aangeschoten chauffeur ons nog een visitekaartje voor een ‘massage’ en we mochten hem betalen met een vijf euro biljet en een briefje van één dollar. Hij glunderde helemaal toen we hem dit buitenlandse geld overhandigden.

IMG_0897

Al met al is Shanghai een erg leuke stad die zich goed laat vergelijken met bijvoorbeeld New York.

Condooms aan het strand… maar wel lekker fitnessen!

Dag 3: Beijing – Qingdaou

In het hotel kochten we die ochtend tickets richting het meer Zuidelijke Qingdaou. Doordat we zo laat waren met het boeken konden we alleen eerste klas reizen, maar dat is geen ramp gezien het gunstige prijspeil.

Voordat we echter afreisden naar het station bezochten we eerst nog het Mausoleum van Mao. De beste man zelf heb ik niet zien liggen, maar het bouwwerk was vrij indrukwekkend.

Mausoleum van Mao Zedong

Daarna liepen we nog wat rond door oudere & nieuwere woonwijken waar je grote verschillen ziet. Van de gewone bevolking in sobere kleding tot de rijkere upperclass die gewoon shoppen bij westerse winkels zoals de H&M en Zara. Op een gegeven moment kwam er zelfs een meisje van een jaar of 18 voorbij in een Ferrari… doet ze goed!

Mij is het ondertussen wel duidelijk dat China een schijn communistisch land is, meer kapitalistisch eigenlijk.

Op het station was alles goed geregeld, we reisden met een kogeltrein met snelheden van meer dan 300 kilometer per uur, dat schiet op! De 1e klasse had belachelijk veel beenruimte, ik paste zowat twee keer in mijn treinstoel maar het Chinese meisje naast mij verdronk zowat in haar stoel 🙂

P1130944

Rond 11 uur  ’s avonds kwamen we aan in de badplaats Qingdaou. Hier spreken ze echt geen woord Engels! Het vinden van het hostel dat we geboekt hadden was dan ook een uitdaging… maar we kwamen er uiteindelijk. Na een late nacht barbecue op straat keerden we terug naar het hostel om te overnachten.

IMG_0765

Dag 4: Qingdaou

Qingdaou is een leuk badplaatsje met veel Duitse indrukken. Tussen de Chinese bouwwerken stonden zo hier en daar Duitse leuzen en de architectuur had ook duidelijk nog Duitse invloeden.

In de taal waren deze invloeden jammer genoeg niet terug te vinden: ze kunnen hier echt geen woord Engels. Het is voor het eerst dat ik in een land ben waar ik echt niet kan communiceren met de lokale bevolking, en dat maakt zelfs het bestellen van een hamburger bij de Mac Donalds een hele uitdaging Mijn tolken zijn met regelmaat handig, maar ook zij hebben veel moeite met communiceren.

P1030151

We maakten een behoorlijke stadswandeling om uiteindelijk bij het strand te eindigen. Op het strand fitneste de plaatselijke bevolking. Sommige Chinese vrouwen droegen een soort kleurrijke condoom over hun hoofd tegen de zon, dat zag er echt niet uit.

P1030150

Welkom in China.. Johny Dep!

Dag 1: Schiphol –> Beijing: op weg naar China

Dit jaar ga ik met Daniel Molenaars en Tjerk van Loenhout op vakantie naar China. Beide studeren Chinees, dus mijn tolken heb ik alvast bij me :). Het enige wat we van tevoren hebben geregeld zijn onze vlucht en ons eerste hotel, de rest zullen we ‘avontuurlijk’ ter plekke regelen.

Van tevoren had ik een beetje een negatief beeld over China, we leren altijd dat het land zwaar communistisch is en het beeld van China dat in de media wordt neergezet is ook niet altijd even positief…

Dit beeld leek toch niet helemaal te kloppen… een ouderwets, communistisch land is China in ieder geval niet. Alleen al op het vliegveld zijn ze technologisch gezien al erg ver met apparaten die meten of je koorts hebt. Na harde onderhandelingen met een taxichauffeur waarbij de opgedane onderhandelingstactieken van pas kwamen gingen we voor 200 yuan in plaats van 450 yuan op weg naar Beijing, de hoofdstad van China. (1 euro = 8 yuan)

Eerste ervaringen in Beijing

Rond 5 uur ’s ochtends kwamen we aan in ons eerste hostel, doordat het al zo licht was en doordat de temperatuur al ver boven de 20 graden was, voelde het al aan alsof het laat in de middag was.

We besloten om meteen naar het toeristische hoogtepunt van Beijing te gaan: de verboden stad & het Tianmenplein. Toen we via de ingang van het verboden plein richting het plein liepen vielen we nogal op: we waren dan ook zo’n beetje de enige Westerlingen.

Op een gegeven moment voelde ik me net Johny Dep, alleen dan zonder het baardje. Toen we op een gegeven moment besloten te poseren voor een (stiekeme) foto gemaakt door een paar Chinese jongeren pakten een vijftigtal Chinezen hun camera om ons op de foto te nemen… echt bizar, zoveel camera’s tegelijk op je gericht!

P1130335

Tianmenplein & uitdagingen met stokjes

Het Tianamnenplein is echt reusachtig. Het plein zelf is vrij sober en wordt gesierd door Chinese vlaggen en enkele bouwwerken in communistische sfeer, tegenover het plein hangt het portret van Mao Zedong en over het plein marcheren groepen soldaten. Toch gaat het er erg vredig aan toe, wat ik niet had verwacht gezien het feit dat het er niet altijd even vredelievend aan toe gaat op het plein van de Hemelse Vrede.

P1020959

Onderweg naar de Verboden Stad moesten we nog even met een giechelend schoolklasje op de foto. Jammer genoeg kunnen de meeste Chinezen geen Engels waardoor een gesprekje er vaak niet inzit, maar hun enthousiasme blijft grappig.

Het middageten was nog even wennen, we aten in een lokale toko alwaar we een soort noodles soep aten. Eten met stokjes is nog een behoorlijke uitdaging, en de Chinese familie die het restaurant runde had daar wel plezier in 🙂 Uiteindelijk kreeg ik een lepel maar ik ging koppig door met mijn stokjes… dat wil ik toch wel onder de knie krijgen! Na het eten gingen we door naar de verboden stad die gelukkig niet meer verboden is… tenminste als je een kaartje koopt.

alex mostert stokjes

Daar wil ik ook wel wonen!

De oude keizers hadden het goed voor elkaar: het paleis in de Verboden Stad is reusachtig… links, rechts… overal zie je prachtige Chinese tempels en paraplu’s… veel paraplu’s. Chinezen hebben namelijk een omgekeerd schoonheidsideaal en willen absoluut niet bruin worden. Wel grappig dat dit aan de andere kant van de aardbol zo sterk verschilt…

P1020992

In de avond bezochten we nog een gezellige nachtmarkt en bekeken we een soort ‘straatfitness’ wat veel wegheeft van een vage flashmob. Na gegeten te hebben keerden we terug naar het hostel om nog even een biertje te drinken met een spelletje Scrabble alvorens we konden genieten van onze nachtrust na een lange dag van 40 uur…

Dag 2: Beijing

Na lekker te hebben uitgeslapen moesten we verhuizen naar een ander hotel: dit was best zwaar aangezien het zo’n 36 graden was en we zwaar bepakt naar de andere kant van het centrum moesten lopen.

Na flink gezwoeg te hebben aten we een hamburger in het hostel om vervolgens te gaan wandelen door het meer traditionele, bewoonde deel van Beijing. We waren eigenlijk op weg naar de tempel van de hemel, maar de weg ernaartoe was al leuk genoeg.

P1130383

Uiteindelijk streken we neer in een parkje om wat te pesten & hartenjagen. Hier leerde Daniel na een lange tijd eindelijk het verschil tussen een ruit en klaver. De Chinezen vonden het overigens erg interessant: met regelmaat stopten er mensen die onze speelkwaliteiten gadeslagen. Ze snapten er waarschijnlijk weinig van, maar ja we zijn natuurlijk erg interessant 😛

Van de tempel zelf hebben we uiteindelijk weinig gezien. Door de gezelligheid waren we de tijd uit het oog verloren waardoor de tempel al dicht was. Geen ramp, tempels genoeg in China.

Na een voedzame maaltijd (eten met stokjes gaat al aardig, nu nog zonder te morsen) keerden we terug naar het hostel voor wat drankjes & een spelletje pool.

Deel 4: Turtle Island & Kota Kinabalu

Wanneer je naar Borneo gaat moet je zeker Selingan of Turtle Island bezoeken. Dit prachtige eiland licht tussen de Filipijnen en is vanaf Sandakan binnen een uur met een speedboot te bereiken. Naast parelwitte stranden vind je er ook een prachtig koraal en vanzelfsprekend honderden schildpadden.

Overdag maakte we gretig gebruik van het strand en de zee. Op het eiland kan je snorkels huren en dit deden we. Je hoeft maar enkele meters de zee in te lopen en je bevindt je tussen het mooiste koraal met vissen in alle mogelijke kleuren. Het is echt geweldig om mee te zwemmen met een school Nemo’s of met een groep zeepaardjes.

Turtle Island

Op een gegeven moment kwamen we zelfs een vleesetende schelp tegen. Onder water vonden we een schelp zo hard als steen die zeker zo’n vijftig centimeter hoog was. Gelukkig kwamen we niet vast te zitten in dit monster: wanneer je er een steentje ingooit ging de schelp keihard dicht.. een goede manier om benen te amputeren.

Op het strand kwamen we Fred & Richard Smith weer tegen, twee Engelse jongens die we eerder al in het longhouse tegenkwamen. Ze renden enthousiast op ons af en wezen naar een plek op het strand waar honderden kleine schildpadden tegelijk hun weg naar het water vonden. Je mag deze schildpadden niet aanraken omdat dit hun magnetische veld verstoort: de schildpadden keren later weer terug naar hun geboorteplaats om te paren.

schildpadden, net uitgekomen & kruipen direct naar de zee

In de nacht komen er grote zeeschildpadden om eieren te leggen op het strand. Hoe laat ze komen is echter onbekend: we moesten dan ook de nodige tijd doden. In de tussentijd speelde we poker met Fred & Richard met als inleg een stel rietjes. Toen er geroepen werd dat er een schildpad werd gesignaleerd renden we als gekken naar het strand om de bevalling mee te maken.

Ondertussen begon het zwaar te onweren en kwam er een stevige moessonregen neer. Dit alles maakte het een erg spectaculair schouwspel: de lucht laaide continu op door de vele flitsen en ondertussen legde de schildpad tientallen eieren. Niet de meest relaxte bevalling lijkt mij…

Bevalling van een schildpad

Na een korte nacht gingen we de volgende ochtend weer terug naar Sandakan  alwaar we zelf de reis naar Kota Kinabalu moesten regelen.

Kota Kinabalu: toeval bestaat

Voordat we weer werden afgezet bij ons hotel kregen we nog een chique lunch aangeboden in een mooi resort. Erik had honger en rende meteen naar het buffet om zijn bord vol met taart te scheppen (waar ze er overigens erg veel van hadden).  De wat verbaasde ober kwam vervolgens naar onze tafel om te vragen wat we wilden eten (het buffet bevatte alleen desserts en bijgerechten), die arme Erik met zijn bord vol met taart haha. Ze lette daar overigens wel erg goed op, steeds als je het glas met ijskoud water weer leeg had rende één van de vele obers naar je tafel om hem weer vol te schenken.

De volgende dag moesten we zelf uitzoeken hoe we bij ons hotel in Kota Kinabalu zouden komen. Het vinden van de goede bus bleek nog een behoorlijke uitdaging: bij de bushalte stonden tientallen bussen die je maar al te graag meenamen naar een willekeurige bestemming. Uiteindelijk hebben we een taxi genomen om vervolgens met de goede bus richting Kota Kinabalu te reizen.

In Maleisië weten ze wel hoe je vaart moet maken: de buschauffeur racete over de weg en nam de haarspeldbochten wel erg soepel. Vooral toen het wat mistiger werd was de bustocht behoorlijk spannend, maar gelukkig hadden we enkele prachtige Maleisische films om naar te kijken 😛

Eenmaal aangekomen in Kota Kinabalu dwaalde we wat rond in deze grote stad. We kwamen nog een leuke Filipijnse markt tegen waar je lekkere vleesjes kon kopen. In deze grote stad kwamen we op deze markt heel toevallig nog onze Franse vrienden tegen die we eerder hadden ontmoet tijdens de Red Ape Trail: toeval bestaat dus!

Even uitrusten in Berenggis

Reizen is leuk, maar ook erg vermoeiend! De laatste drie dagen van onze vakantie brachten we dan ook door op een resort aan het strand… en dat was allesbehalve een straf! Naast de mooiste luchten konden we ook genieten van de koele zwembaden, het heerlijke eten en de prachtige stranden.

Deel 3: op weg naar Sandakan

Doodop kwamen we weer aan in Kuching. Op de terugweg reden er twee lokale meisjes van de stam mee, onze gids probeerde ons nog te koppelen wat daar gebruikelijk is, maar we gingen lekker slapen. Zelf is hij ook getrouwd toen hij in de twintig was met een meisje van vijftien: in dit soort stammen is leeftijdsverschil dus no problemo. Zijn conclusie was dat Nederlanders verlegen zijn met de meisjes 😛

In de avond kwamen we nog een modeshow tegen. Sommige vrouwen waren gekleed in mooie jurken maar er waren er ook die het wel erg bond maakten. Zo was een vrouw met enorm lange nagels, een soort kat/tijgerpak en haar gezicht zat vol met makeup waardoor ze net een Maleisische tijger leek. We wilden ook even genieten van de modeshow, maar we konden de ingang niet vinden; hierdoor liepen we bijna de catwalk op waar alle fotografen klaar stonden voor een foto. Overigens vonden de modellen vooral Erik interessant door zijn blonde haar, dat komt daar bijna niet voor.

Wanneer je daar rondloopt word je overigens met regelmaat op de foto genomen. Borneo is niet enorm toeristisch en blanken vallen daar nogal uit de toom. Op de eerste dag vroegen twee jongens van onze leeftijd dan ook of we een foto wilde maken. Ik vond het prima, ik nam aan dat hij een foto wilde van zichzelf met zijn vriend voor een mooi gebouw… maar nee, hij wilde meerdere keren met Erik en mij op de foto om aan zijn vrienden te laten zien haha

De volgende dag moesten we weer vroeg op om naar het vliegveld te vertrekken. We namen twee binnenlandse vluchten om richting via Kota Kinabalu door te vliegen naar Sandakan. Op de tweede vlucht hadden we een propellervliegtuigje, met lichte vliegangst is dat toch wel spannend… Grappig was het dat ondanks het feit dat de vlucht maar een uurtje duurde het personeel toch voor iedereen warme maaltijden klaarmaakten.

propellervliegtuigje

Toen we nog aan het opstijgen waren duwden de stewardessen het voedsel karretje omhoog, het vliegtuig stond nog helemaal scheef omhoog. Nu begrijp ik waarom de stewardessen daar zulke spierballen hebben (:

Vliegtuigmaaltijd

Sandakan: een troosteloos plaatsje

Voordat we op excursie gingen hadden we een vrije middag. Sandakan is een wat naargeestiger stadje alwaar je de armoede van dichtbij ziet. Sommige mensen doen hun behoefte gewoon op straat, de flatgebouwen zijn troosteloos en zwart uitgebakend en de straten zijn er vies. Toch zijn de mensen ook in Sandakan enorm vriendelijk & gastvrij, op een gegeven moment werd je bijna moe van het beantwoorden van de vraag how are you?

In de avond besloten we om bij een lokale toko te gaan eten. In Kuching gingen we voor de wat meer toeristische tenten omdat we bang waren voor de hygiëne in de keuken, maar nadat we het eten in de jungle hadden overleeft  konden we dit ook wel uitproberen… Voor een euro had je een glas cola en een lekkere kerrie maaltijd. Het eten was heerlijk, maar we genoten er toch wat minder van toen we een reusachtige kakkerlak zagen rondlopen.

Na een avondwandeling gingen we terug naar het hotel, de volgende dag gingen we naar Sepilok wat een opvangcentrum is voor orang-oetans.

Sepilok excursie: opvangcentrum voor orang-oetans

De volgende dag was het tijd voor de eerste excursie: we gingen naar Sepilok! We ontmoetten meteen onze gids voor de komende dagen die een stuk gemoedelijker was dan onze vorige gids, hij was dan ook geen stamlid. De beste man was nog vrij verbaast dat we zo jong waren, we waren de jongste toeristen die hij ooit had gezien op het eiland (we waren toen zeventien).

Eerst werden we naar een soort huizen in het water gereden, dit was het vertrekpunt voor de verschillende excursies in de regio. Overigens hadden ze het hier niet zo arm: in het onderstaande huis zou ik ook nog wel kunnen vertoeven met een leuk filmpje!

Daar zou ik ook nog wel willen wonen!

Met de bus reden we naar Sepilok, onderweg vertelde onze gids ons de algemene regels en gaf hij aan waarom je bij de groep moest blijven. Het is twee keer gebeurt dat een Fransman zich afzonderde van de groep. In beide gevallen vond een vrouwelijke orang-oetan de beste Fransman zou aantrekkelijk dat ze hem begon te masseren en al zijn kleren uittrok. Orang-Oetans zijn erg sterk, dus daar kan je niets tegen beginnen… Gelukkig waren we niet Frans dus echt zorgen maakte we ons niet.

In het park was het vooral leuk om er bij de voertijd bij te zijn. Later zouden we de orang-oetans  ook nog in het wild zien tijdens een boottochtje.

Kinabatangan Riverside Lodge

Na het bezoek aan Sandakan gingen we weer terug naar de aanlegplaats om een speedboot met twee enorme motoren te nemen. We maakte een lekker relaxed tochtje langs het platteland en langs de jungle op weg naar de Kinabatangan Riverside Lodge waar we een nachtje zouden slapen. Bij de lodge hadden ze gebakken bananen met een knapperig korstje, lekker!

Net voor het vallen van de avond maakte we nog een boottochtje richting de jungle. Hier zagen we nog vele apen, een wilde orang-oetan en meerdere toekans

De volgende dag gingen we weer terug naar Sandakan om te genieten van de laatste dagen van onze vakantie. We gingen nog naar het beroemde turtle island om daarna door te gaan naar Kota Kinabalu wat de hoofdstad is van het Noordelijke deel van Borneo, de volgende keer weer meer!

Deel 2: Red Ape Trail: trektoch met stam door de jungle

Voordat we zouden beginnen aan de Red Ape trail hadden we eerst nog een dag om vrij rond te dwalen door het traditionele dorp Kuching… en dat is absoluut geen straf! De traditionele winkeltjes met prachtig houtwerk, de vriendelijke lokale bevolking en de mooie boulevard aan het water gaven dit stadje een gemoedelijke uitstraling.

Erik had last van zijn oren gekregen door het vliegen, we gingen dan ook op zoek naar een ziekenhuis. Hier zag je toch wel dat het land nog wat achterloopt: in de wachtkamer liep een vrouw met bloedend hoofd druk bellend heen en weer terwijl er verderop in de wachtkamer een man in een bed lag met een uitstekend bot. Gelukkig hadden wij alleen maar wat pilletjes nodig tegen de oorpijn…

Ook bij het openbaar vervoer heerst een aparte mentaliteit: de buschauffeur komt met regelmaat niet als hij er geen zin in heeft. We konden gelukkig een taxi delen met een vriendelijke Nederlandse vrouw die daar was om haar man te bezoeken die in het ziekenhuis lag.

In de avond gingen we opnieuw eten in ons favoriete restaurant in Kuching gelegen aan de boulevard. Door de vrolijke lichtjes en het vele leven op straat kon je je tot laat in de avond vermaken. We zijn ook nog naar de overkant geweest met een bootje om rond te dwalen in de wat minder luxe wijken: daar was het wel wat meer sinister: verderop hield de verlichting op dus besloten we om maar weer terug te gaan.

Red Ape Trail: op weg naar vijf uitputtende maar bijzondere dagen

De volgende dag stonden we goed uitgerust klaar: die rust hadden we wel nodig, want we zouden vijf dagen lang echt midden in de jungle overnachten! Vroeg in de ochtend werden we opgehaald door dezelfde gids als enkele dagen eerder die ook oorspronkelijk bij een stam in de jungle heeft gewoond. De opeenvolgende dagen zouden we zijn gast zijn.

Maar voordat het zoveel was moesten we eerst ruim zes uur rijden. Wanneer je wagenziek bent is dit geen pretje, een achtbaan stelt niets voor in verhouding met de kwaliteit van de wegen daar (ben er nog misselijk van :P). Tussendoor maakte we een stop bij een lokale markt alwaar we waterschoenen moesten kopen voor de momenten waarop we door de rivier moesten banjeren.

Daarnaast konden we ook enkele vruchten kopen die ze voor het avondeten konden bereiden. We kochten een erg aparte en na enkele uren jammer genoeg stinkende vrucht, nu snappen we ook waarom hij verboden was in de meeste hotelkamers (-: Op de lokale markt kan je overigens ook veel exotische dieren kopen: van slangen tot (levende!) zeeschilpdadden. Foto’s waren niet toegestaan (zou dat soms te maken hebben met de verboden dieren die ze er verkochten?), maar toch heb ik wat plaatjes kunnen schieten.

Boottochtje in een door motor aangedreven kano

Na een lange autorit kwamen we aan bij een aanlegplaats waar we plaatsnamen in longboats. Longboats zijn een soort kano’s met motoraandrijving. Het varen was geweldig: je voelt de wind door je haren door de enorme snelheid en om je heen zie je van alles en nog wat gebeuren. Na een uur moesten we met regelmaat natte voeten maken: de rivier was daar ondiep waardoor we de boot moesten duwen.

Eenmaal aangekomen werden we rondgeleid door onze gids. De meeste stamleden wonen er in het zogenaamde longhouse en zoals de naam al doet vermoeden… het longhouse is inderdaad behoorlijk long! Het longhouse kent één groot, lang gemeenschappelijk deel waar voornamelijk de oudere bevolking de gehele dag zit te praten. Aan deze ruimte bevinden zich deuren waarachter de stamleden zelf wonen. Sommige stamleden hadden een eigen ruimte.

Wij sliepen zelf in een speciaal daarvoor gebouwd huis dichtbij het longhouse. We sliepen op een soort houten ondergrond binnen een klamboe tegen de muggen; niet overdreven comfortabel, maar prima voor zo’n afgelegen locatie. Ook het eten was in het longhouse lekker, dit komt waarschijnlijk doordat de vrouwen nog meehielpen.

In de avond gingen we voor het slapen nog even naar het longhouse. Hier schudde we de hand van het stamhoofd en dronken we wat Bacardi rijstwijn wat nog best te drinken is.

Red Ape Trail

De volgende dag maakte we ons klaar voor de Red Ape tocht, een enorm zware tocht door de jungle waarbij je met bepakking urenlang duur de dichtbegroeide jungle loopt. Gelukkig hadden we een team van dragers mee voor de nodige consumpties en onze gids leidde ons door rivieren, heuvels en begroeide paden heen.

Team van dragers en onze gids

De eerste dag liepen we nog niet zo ver, we hadden dus veel tijd over in het basiskamp. We rustte wat, hingen bij de rivier en probeerde een vuur te maken. Onze dragers kregen er vervolgens ook zin in en startte een enorm vuur rondom ons kamp, dat hield de muggen in ieder geval voor even weg 🙂

Groot vuur, ook om BH's te drogen

Toen we net aankwamen bij het eerste basiskamp reikte een stamlid ons een fles met een doorzichtige drank aan, ik dacht dat het water was dus ik nam meteen een flinke slok… het bleek echter whisky te zijn! Dat viel vrij zwaar, zeker op een lege maag… Gelukkig hadden we zelf wel water meegenomen.

We waren overigens niet de enige toeristen die de tocht maakten, onderweg ontmoeten we ook twee oudere Fransen van een jaar of 40-45. Met deze Fransen hebben we nog diepgaande gesprekken gehad, zij konden net zo goed Engels als wij Frans dus dat zorgde voor de nodige komische momenten. Die man werd helemaal wanhopig toen we niet begrepen dat hij van zweefvliegen hield en begon daarom als een gek met zijn armen te wapperen. In ieder geval is onze gebarentaal sterk verbeterd deze dagen.

Ook uitdagend is het overigens om een spelletje pesten te spelen met Fransen. Nadat je het spel hebt uitgelegd is het steeds weer balen als je een boer krijgt… want hoe zeg je ook al weer schoppen in het Frans?

Onderweg met de Fransen & 2 gidsen

We sliepen beide avonden in hangmatten net boven de grond. Wanneer je daar midden in de nacht licht zonder enkele lichtbron merk je pas echt hoe het is in de rimboe. Duizenden dierengeluiden: krekels, vogels, geritsel hier en daar… en jammer genoeg ook het zware gesnurk van een andere gids die mee was. Echt veel slapen doe je niet in de jungle, maar gelukkig was er koffie in de ochtend. Koffie.. en meerdere gekookte kikkers die ze uit een vijver hadden gevist. Gelukkig had ik geen honger die ochtend…

Hangmatten klaarmaken voor de nacht

Ergens was het wel jammer dat de heren de vrouwen thuis hadden gelaten: echt koken konden ze namelijk niet. Gaar was het wel, ze lieten kip gerust enkele uren op het vuur staan. De kip, of wat ervan over was, werd een soort kauwgom waar je amper doorheen kwam. Naast aangebrande kip waren er gelukkig ook blikvoer en rijst.

De tweede dag van de Red Ape Trail was het zwaarst, we moesten flink wat bergen beklimmen en pas na een uur of zes kwamen we aan bij het tweede kamp. Toen een stamlid vroeg of ik water wilde halen zei ik ja, er stond namelijk een waterton naast het kamp en die paar stappen wilde ik nog wel zeggen. Jammer genoeg had ik het verkeerd begrepen, het water moest namelijk van de rivier komen, zo’n 600 meter lager.

De jungle heeft geen paden dus al vallend en hangend aan takken ben ik afgedaald om een paar liter te halen. Wanneer je dat een keer doet krijg je veel respect voor de stamleden: zij doen dit altijd en zonder te kruipen… Zoals de gids al zei: de jungle is onze CreditCard: meer hebben ze niet nodig om te overleven.

Laatste afscheidsfeest

In de avond werden we nog uitgenodigd voor een feest in het longhouse, dit was wel erg leuk! Jonge, lokale meisjes deden een lokale dans en de mannen deden een soort krijgsdans met speren. Dit alles ging onder begeleiding van enkele instrumenten (een soort xylofoon en enkele trommels). De trommel in combinatie met een shot alcohol (naar gebruik in één keer naar binnen gieten) en een zwaar slaapgebrek zorgde wel voor behoorlijke hoofdpijn.

Moe maar voldaan kroop ik uiteindelijk naar en in mijn hangmat binnen het gastverblijf. Deze bijzondere ervaring zal ik in ieder geval nooit vergeten! Het is niet iets wat ik direct hoef te herhalen (echt heel zwaar!), maar het is wel goed om eens mee te maken hoe andere mensen leven. Ik ben toch maar blij dat ik hier geboren ben, ben toch wel een beetje een luxe mens denk ik haha

De volgende dag reisden we weer terug naar Kuching om de volgende dag met een binnenlandse vlucht naar de andere kant van Borneo te vliegen. In de tussentijd deden we nog bijna mee met een modeshow, werden we bijna uitgehuwelijkt en genoten we vooral van een warme douche en een zacht bed in ons hotel. De volgende keer weer meer!

Deel 1 Borneo reis: Kuching & Bako National Park

Hoera! Eindexamen achter de rug, thuis voor een avontuurlijke examenreis! Samen met Erik Zonneveld ben ik van 21 juni tot 10 juli naar het eiland Borneo geweest op Maleisië. Op deze blog kan je onze avonturen lezen & bekijken 🙂

Onze vliegreis met Malaysian Airways was relaxed. Toen we binnenkwamen om elf uur s’ ochtend kwam het personeel met dienbladen vol met bier tegen de zenuwen, je moet er maar zin in hebben zo vroeg (: Het mooie aan de Aziatische vliegtuigen is de gastvrijheid, je krijgt lekker veel te eten en je kan op elk moment drinken bestellen.

P1120154

Op de eerste dag kwamen we aan in Kuching, de hoofdstad van de regio Sarawak gelegen in het Zuidelijke deel van Borneo. Na wat problemen met de koffers (die lagen nog in Amsterdam) besloten we om op de eerste dag wat te relaxen.

Een gemiddelde temperatuur van 38 graden plus een hoge luchtvochtigheidsgraad voel je wel. Langs de prachtige waterrand kwamen we een taxi tegen, we besloten om voor een paar Ringgit een boottaxi te huren voor een boottochtje, één halfuur de ene kant op en een half uur de andere kant op. Aan de ene kant van de rivier zijn eenvoudige woningen te zien van de plaatselijke bewoners terwijl aan de andere kant van de rivier grote, luxe hotels staan.

Boottochtje + enkele foto’s Kuching

Bako National Park: tussen de apen

Na een goede nacht slapen genoten we van het ontbijt. Maleisië was vroeger een Engelse kolonie: hier zie je nog best veel van terug. Iedereen spreekt goed Engels en bij het ontbijt kan je gewoon ei, warme worstjes of brood krijgen. Ook de meer traditionele gerechten zijn best lekker als ontbijt: Maleisiërs ontbijten zelf met rijst & garnalen of vlees.

Na het ontbijt maakte we meteen kennis met onze gids: een wat ruige man van een lokale stam. Onderweg naar de aanlegplaats verteld hij ons van de gevaren van de natuur op Borneo. Het gif van de green viper doodt je binnen 20 minuten… en er bestaat geen tegengif! Gelukkig is hij ook niet goed te zien, de green viper heeft namelijk een goede schutkleur.

Behalve voor de slangen moesten we ook oppassen voor: vallende takken, ruige weeromstandigheden, agressieve apen, spinnen, schorpioenen… goed opletten dus in de jungle!

P1120432

Met gevaar voor eigen leven… de Green Viper!

In Bako National Park kan bevind je je midden tussen de andere dieren. We hadden een lodge waar we in sliepen en rond ons vertrek vonden we met regelmaat apen, zwijnen en allerlei soorten volgels. De apen zijn slimme jongens; ze wisten onze Koreaanse buurmeisjes te beroven van hun voedsel door naar binnen te rennen en door de koelkast open te breken.

Wanneer er een macho aap op je dak zit (te herkennen aan een grote hoeveelheid lawaai) kan je beter even binnen blijven. Die jongens houden er namelijk van om in te breken op zoek naar lekkerder eten.

Nadat we gesettled waren in onze lodge nam de gids ons mee naar een mooi strand. Hij leerde ons de basisoverlevingsregels om zelf veilig te kunnen rondlopen. Goed kijken, boven, beneden en natuurlijk voldoende liters water meenemen. Onderweg kwamen we naast allerlei apen ook een prachtig mangrovewoud tegen dat soms onder water staat en soms niet.

Op het eiland Bako vind je naast prachtige natuur ook de mooiste stranden. Omringd door rotsen kan je genieten van het mooie weer aan de rand van de jungle.

Een dodelijke, nachtelijke ontmoeting

In de avond maakte we een nachtwanderling. In de jungle is het ’s nachts vanzelfsprekend helemaal duister: we namen dan ook sterke zaklampen mee. We spotten onder andere het nest van een vogelspin en een scorepioen… brrr…

Op de terugweg kreeg onze gids opeens haast. Hij begon als een bezeten te rennen en plotseling raakte hij in paniek: hij stond bijna op een spitting cobra! Het gif van de spitting cobra is dodelijk en de spitting cobra spuit dit gif vaak in de ogen van de prooi om die blind te maken. We rende dan ook een behoorlijk stuk, maar we hebben het gelukkig overleeft…

De volgende dag begon het plotseling hard te stormen en moesten we een tijdje schuilen. Tegen de middag was het weer tijd om terug te gaan naar Kuching alwaar we ons konden voorbereiden op de zware Red Ape Trail… de volgende keer meer hierover!

Borneo reisoverzicht

Op deze blog kan je al onze ”avonturen” op Borneo lezen. Als examenreis wilden we wat bijzonders doen en uiteindelijk besloten we om het niet zo toeristische Borneo te bezoeken.

21-jun Vertrek Amsterdam
22-jun Aankomst Kuching Harbouw View
23-jun Bako NP excursie Park Chalet
24-jun Bako NP excursie, transfer Kuching Harbouw View
25-jun Kuching Harbouw View
26-jun Red Ape: Nanga Sumpa longhouse
27-jun Red Ape: Sungai Mawang jungle kamp
28-jun Red Ape: Keladan Pengirup jungle kamp
29-jun Red Ape: Nanga Sumpa longhouse
30-jun Red Ape: terug naar Kuching Telang Usan
1-jul Vlucht naar Sandakan Sandakan hotel
2-jul Selingan/Sepilok/Sukau excursie Kinabatangan Riverside Lodge
3-jul Selingan/Sepilok/Sukau excursie Park Chalet
4-jul Selingan/Sepilok/Sukau excursie Sandakan hotel
5-jul bus (ov) Kota Kinabalu Sabah Oriental
6-jul Kota Kinabalu strand Berenggis
7-jul Kota Kinabalu strand Berenggis
8-jul Kota Kinabalu strand Berenggis
9-jul Vertrek vanaf Kota Kinabalu
10-jul Aankomst Amsterdam