De simulatie van de CPO was een succes! Na lang onderhandelen is het gelukt om de wereld intact te houden. Na dreigingen van een sinister figuur van de IS bevond de wereld zich op de rand van een atoomoorlog; maar tijdens deze speciale vergadering van het Witte Huis is het gelukt om bloedvergieten te voorkomen; Rusland en Amerika zijn weer vriendjes.
International Night: het nieuwe bedrijfskunde
Boerenkool eten en bier drinken voor een cijfer; op die manier valt studeren best wel mee 😉
Dublin reis met SIB 2015
Een week vol met Guinness, Guinness en oh ja, nog wat Guinness geloof ik.
Brussel introductiereis SIB
SIB reis naar de Balkan
Deze zomer ben ik met SIB op reis naar de Balkan geweest! Een reis vol met avontuur, plezier & geweld.
Avontuur was er genoeg, zo zwommen we een aantal kilometer oven open zee, sprongen we van hoge rotsen de waterval af en liepen we over hoge muren meerdere meters boven de grond. Uiteindelijk ben ik zelfs neergeslagen door een Montenegrijnse bullebak en getrouwd met een gelukkig veel lievere Montenegrijns meisje (die me op pizza trakteerde, dat helpt zeker 😉
Al met al een super reis! Ik was lui, dus dit zijn alle foto’s deze vakantie..
Rechtszaak.. (on)schuld bewezen?
Zelf ben ik vaak nogal impulsief, zeker met ondernemen kan dit erg handig zijn maar soms brengt het je ook in de problemen! Begin 2012 ontmoette ik Alfred Croes bij een evenement, ik was destijds enorm onder de indruk van zijn prachtige verhalen en lucratieve vastgoedconstructies.
Na het overmaken van een bepaald bedrag zou ik een mooi rendement behalen en dat klonk me als muziek in de oren! Jammer genoeg hield de beste man zich niet aan zijn woord en ondanks vele beloftes gebeurde er bar weinig.
Na lang wikken en wegen heb ik uiteindelijk besloten om Alfred en Croes Investments aan te klagen. Hiervoor had ik natuurlijk een advocaat nodig.. maar hoe vind je die? Dat bleek gelukkig vrij eenvoudig.. via Google vond ik al snel een advocaat, Pieter Nieuwenhuizen.
Mijn doel; snel mijn geld terug en dan is het achter de rug. Het doel van de tegenpartij was natuurlijk het geld houden (er waren meer mensen in zee gegaan met hem, het is dan natuurlijk vervelend wanneer één rechtszaak slaagt want dan krijg je meteen een horde mensen achter je aan).
Om mensen te informeren over de rechtszaak en wat mij overkomen was (laat ik zeggen dat ik me in het ootje voelde genomen) besloot ik een site online te zetten met mijn ervaringen. Al snel volgde er brieven van de juridische bijstand van de andere partij dat ik ze zou afpersen.
Eerlijk is eerlijk, ook ik ben wel eens een beetje bang. Brieven van advocaten waarin dwangsommen van 500 (!) euro per dag worden gevraagd voor een simpele website! Ondertussen kwamen er steeds meer vage verhalen van de tegenpartij dat ik bepaalde handelingen zou moeten hebben gedaan en dat alles mijn schuld was..
Op een gegeven moment beweerde de tegenpartij zelfs dat het getekende contract en de factuur los van elkaar stonden, ondanks dat het bedrag exact hetzelfde was.
Op de dag van de rechtszaak, na een juridische oorlog met enorm veel bureaucratie (schriftelijke ronde na schriftelijke ronde) namen de zenuwen toch wel toe in de wachtruimte. Ik reed die dag mee met mijn advocaat en onderweg leerde ik van alles over advocaat zijn, de dingen die je dan meemaakt en de studie rechten (toch een educatief ritje zo).
Wat ik me bijvoorbeeld afvroeg was waarom de advocaat en de rechter een toga droegen en of ze die dan iedere dag in de wasmachine deden.. het antwoord was in ieder geval nee..
Maar nadat de rechtszaak een halfuur te laat begon werden we binnen geroepen. In de wachtruimte was ik nog niet erg zenuwachtig, maar toen ik daar zat tegenover een rechter met een advocaat aan mijn zijde kon ik mijn plastic bekertje gevuld met water amper stilhouden..
De rechtszaak was in ieder geval erg fel.. de verdediging van de tegenpartij was vurig en de rechter stelde veel kritische vragen aan de andere partij. Ook ik moest twee vragen beantwoorden waaronder hoe bent u ooit zo dom geweest om zaken te doen met deze persoon? Eerlijk gezegd vraag ik me dat ook nog steeds af..
Na een uur vol met strijd kwam de rechter al met een voorlopige uitspraak: dat geld moet sowieso terug. Ook werd de dwangsom van tafel gehaald.. zonder onderbouwing en bovendien zou het vallen onder vrijheid van meningsuiting.
We mochten onderlig overleggen maar de tegenpartij ging direct voor een vonnis. De definitieve uitspraak volgt over zes weken.
In een laatste poging om mij te intimideren vroeg de verdediging van de tegenpartij nog een onderonsje aan. Hierin zei hij dat de partijen elkaar wel de hoofden in konden slaan met een knuppel en dat er een internetoorlog zou volgen waarin alexmostert.nl gebruikt zou worden om me helemaal zwart te maken. Nou, alexmostert.nl en .com zijn al van mij dus ze zullen het met de .net moeten doen.
Als jonge ondernemer maak je dus nogal wat mee! Mijn eerste rechtszaak is hopelijk ook mijn laatste.. maar ik heb er zeker het nodige van geleerd.
Zo vertrouw ik mensen niet langer op hun blauwe ogen en ben ik kritischer wanneer het aankomt op zakelijke deals. Ook heb ik geleerd om niet te zwichten onder stevige druk: soms kan de verdediging van een onbetrouwbare partij zo sterk zijn dat je er bijna zelf in gaat geloven.. bijna.. want het onderscheid tussen goed en kwaad is in veel gevallen toch wel erg duidelijk.
O ja, ik heb ook geleerd dat advocaten prijzig zijn… €185 per uur exclusief BTW en kantoorkosten, kortom, als het even kan.. voorkom een rechtszaak!
Een appartement kopen wanneer je jong bent..
Natuurlijk, ik heb de afgelopen tijd weer de nodige random stuff meegemaakt.. zo heb ik voor het eerst geld vergokt in een casino (DIKKE WINST!), heb ik een meisje ontmoet die oranje werd doordat ze teveel mandarijnen eet en die nu cold Turkey aan het afkicken is, zat ik in het publiek met SIB bij het oh zo spannende Buitenhof waarbij ik halverwege moest lachen om de niet matchende, paarse en oranje sokken van de voorzitter van de EU en waarbij ik bij de credits omdat ik dacht dat ik niet meer in beeld was me uitgebreid aan het uitrekken was… net toen de beste man omriep kom ook eens leuk een uitzending bijwonen.
Kortom, genoeg leuke dingen, maar de focus lag de afgelopen tijd toch echt op het kopen van een appartement in Amsterdam. Heemskerk is een prima plek om te wonen, de duinen zijn dichtbij.. maar het is er ook behoorlijk saai. Elke avond een uur met de trein heen en weer voor wat vermaak is ook niet alles en daarom ben ik sinds september op zoek naar een appartement in Amsterdam.
Zo lang? Ja, zo lang! Doordat ik slechts 19 jaar oud ben is het extreem lastig om een bank te vinden die je een hypotheek wilt verstrekken. Sowieso moest ik wachten tot eind april totdat ik mijn belastingaangifte eindelijk kon indienen, maar ook dan is het behoorlijk lastig om ergens binnen te komen.
Toen ik voor het eerst een bank binnenliep en om informatie vroeg rondom hypotheken vroeg de vrouw achter de balie heel verrast, maar waarom? Ik zei om een appartement te komen, natuurlijk! Ze dacht zeker dat ik voor een spreekbeurt kwam of zoiets 😀
In ieder geval.. wanneer je langs banken gaat, jong bent en ondernemer bent.. be prepared to get rejected! Bij iedere bank kwam ik tegenover een skeptische bankier te zitten die in gesloten houding me aankeek met een blik van jaja jongetje, wat doe jij hier?
Gelukkig zijn de jaarcijfers vrij goed en na lange pitches werden sommige bankiers gelukkig wat meegaander. Uiteindelijk lijkt het erop dat zowel de ING als de ABN Amro een hypotheek willen verstrekken, dus dat gaat de goede kant op! Ik heb net een werkstukje ingeleverd met de titel waarom het voor de ING Bank verstandig is om Alex Mostert een hypotheek te verstrekken,
Het zoeken naar een goede woning is overigens in Amsterdam best lastig: soms maak je een afspraak en dan is de woning al verkocht voordat je hem komt bezichtigen. Ik plaatste ook een bod op een appartement dichtbij het Vondelpark, maar daar bood iemand ruim €20.000 (!) boven de vraagprijs.
2 maanden geleden ontdekte ik echter een leuk appartement in de Vrolikstraat vlakbij Artis, 3 slaapkamers gelegen in een goede, rustige buurt maar toch vlakbij het centrum; perfect! Na harde onderhandelingen ben ik nu op papier de eigenaar van het appartement, wanneer de financiering 100% rond is komt er een housewarming in September na alle verbouwingen.
Kortom, een appartement kopen is veel gedoe.. maar het is uiteindelijk zeker de moeite waard! En dat appartement in de Vrolikstraat, daar word ik wel vrolijk van!
Rijbewijs gehaald.. nieuwe auto?
Rijbewijs gehaald! Driemaal is scheepsrecht, dit keer gelukkig geen kruispunten voor rotondes aangezien haha 🙂 Deze auto lijkt me op zich wel wat..
Kort bezoek aan Parijs
Ons vliegtuig was kapot waardoor we enkele uren in Parijs waren gestrand? Wat doe je dan? Natuurlijk, even een snel bezoekje aan de Eiffeltoren!
Safari Pilanesberg: het wilde, ruige Afrika
Naast het congres hadden we gelukkig ook nog tijd om het echte Afrika te ontdekken, buiten het veilige Sandton Convention Centre is Zuid-Afrika namelijk nog alles behalve perfect. Met meer dan 15.000 (!) moorden per jaar is Zuid Afrika nog steeds een erg onveilige plek. Adviezen als neem de metro niet ’s avonds als je in leven wilt blijven namen we dan ook maar voor lief.
Naast relaxen namen we ook een safari naar het national park Pilanesberg wat net zoals het bekende Kruger park een park is waarin de wilde dieren gewoon vrij leven. We gingen op pad met de zeer vriendelijke Dave die ons met een dikke jeep naar het park reed, ondertussen vertelde hij ons allerlei interessante verhalen over de plaatselijke cultuur & de dingen die hij meemaakte als tourguide.
Onderweg reden we bijvoorbeeld langs de platinummijnen die vorig jaar in het nieuws waren, tijdens rellen werden twee bewakers van de mijn levend verbrand in hun auto (!) waarna de politie hard ingreep: ruim 30 mijnwerkers werden neergeschoten. Ondertussen zag alles er al weer goed uit, maar je kon nog wel heel goed de brandplekken op het asfalt zien die veroorzaakt worden door de rellen.
Dat Zuid Afrika veel misdaad kent is ook wel duidelijk aan de hand van de verkeersborden: borden als maximaal 100 kilometer per uur rijden en pas op scherpe bocht kennen we hier ook.. maar wat dacht je van high car hijacking zone don’t stop of high crime area: armed robberies? Oops, toch maar even nadenken wanneer je een rood stoplicht ziet dan?
Onderweg zie je ook goed de enorme verschillen tussen arm en rijk, huisjes gebouwd van enkele golfplaten en zonder stroom en water worden afgewisseld door villa’s met prachtige zwembaden en reusachtige stukken grond. De welvaart is in Zuid Afrika ongelijk verdeeld: de rijkere middenklasse bevat zo’n 5 miljoen mensen terwijl er ruim 30 miljoen mensen amper voorzieningen hebben.
Ook leuk om te zien is het dat er overal langs de weg vrouwen en mannen staan te wachten. Vaak heeft iemand ze belooft om ze ergens die dag een lift te geven, ze staan er dan gewoon de hele dag om uiteindelijk opgepikt te worden. Volgens Dave komt het zelfs wel eens voor dat ze die dag niet kunnen en er de volgende dag dan weer gewoon staan 😛 mobieltjes zijn daar dus ook nog niet helemaal doorgedrongen..
Het Pillanesberg park zelf was ontzettend mooi: veel wildlife gezien. Uitstappen was niet altijd even handig: nog geen week geleden was er bijvoorbeeld een Chinese man opgegeten door een leeuw die zich in het struikgewas had verborgen. Wilde dieren zijn hier dus echt wild!
Ook leerde we wat basic survival skills zoals check eerst waar alle olifanten zijn voordat je gaat stilstaan met de auto om wat foto’s te maken. Olifanten zijn nergens bang voor en vinden het heerlijk om te spelen met bijvoorbeeld een auto, ze vinden het dan ook geweldig om er achterna te rennen en ze verpletteren je met gemak.
Onderweg kregen we nog een fotografiecrusus en dankzij de spiegelreflexcamera’s die we mochten gebruiken was het mogelijk om prachtige foto’s te maken, aangezien foto’s meer zeggen dan duizenden woorden stop ik met schrijven 😉
